در طول دهه گذشته، علاقه زیادی به بررسی پرخاشگری در محیط کار در علوم سازمانی و اجتماعی به وجود آمده است. با این حال به تدریج مشخص شد که اکثریت رفتار‌های انحرافی ماهیتی ظریف و پوشیده دارند. رفتار‌های انحرافی ظریف که به شکل‌های خفیف‌تر به سوء رفتار بین فردی اشاره دارند، منجر به پیدایش دامنه‌ای دیگر از تحقیقات با نام بی‌‌نزاکتی (بی‌ادبی) در محیط کار شده است. بی نزاکتی لزوماً از روی عمد و بدخواهی انجام نمی‌گیرد اما مانند سایر شکل‌های انحراف در محیط کار، کاهش آن برای حفظ تعاملات به منظور اثربخشی بین فردی، گروه کاری و سازمانی با اهمیت است. در متون مدیریتی و سازمانی، قابل قبول‌ترین و پرکاربردترین تعریف بی نزاکتی توسط آندرسون و پیرسون در سال ۱۹۹۹ ارائه گردیده است که عبارت است از: رفتارهای انحرافی با شدت کم و نیت مبهم به منظور آسیب به شخص مورد هدف.

معرفی پرسشنامه ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار (WIS)

پرسشنامه ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار (WIS) توسط کورتینا، مگلی، ویلیامز، و لانگ‌اوت در سال ۲۰۰۱ در قالب ۷ ماده ساخته شده است. این مقیاس میزان ارتکاب فرد به رفتارهای بی‌نزاکتی در محیط کار را می‌سنجد. این پرسشنامه رفتارهایی را می‌سنجد که نشان دهنده تعامل نامناسب با دیگران در محیط کار است.

سایت خرید پرسشنامه و پروتکل روانشناشی ایران تحقیق را مشاهده کنید